Anadilin eğitimde kullanılmasına ilişkin sıkıntı sadece yasalarla sınırlı değildir. En az bunun kadar mühim olan bir zihniyet sorunu da vardır. Türkiye’de hâkim olan paradigmaya göre, anadilinin eğitimde kullanılmasına olanak tanınması halinde ulusal kimlik zarar görecek ve ülkenin bütünlüğünü korumanın imkânı kalmayacaktır. Bu nedenle, anadilinin eğitimde kullanılması talebi, Türkiye’de halen iktidarlar tarafından “en kabul edilmez talep” olarak görülüyor ve bu taleplere en sert şekilde karşılık veriliyor. Dolayısıyla bürokrasi, genel olarak anadilinin eğitimde ve kamusal hayatta kullanılması talebine karşı çok mesafeli durur. Ama soğuk bakar. Ama bilhassa Kürtçe söz konusu olduğunda bu mesafe artar ve bu yöndeki talebin karşılanmaması için bin dereden su getirilir.
DİSA
Diyarbakı Siyasal ve Sosyal Araştırmalar Enstitüsü