Türkiye’de, eğitimde anadilinin kullanılması ve Kürtçe’nin durumuna yönelik önemli gelişmelerin ve tartışmaların yaşandığı bir dönemde kaleme alınan bu çalışma, Kürtçe ve diğer tüm anadillerinin eğitimde uygulanabilmesi için somut öneriler sunmaktadır. Türkiye’de konuşulan dillerin statülerinin ancak toplumsal barış ve uzlaşı sağlandıktan sonra belirleneceği yönündeki görüşün aksine, toplumsal barış ve uzlaşının sağlanması yolunda anadili temelli çokdilli bir eğitim anlayışının benimsenmesinin çok önemli bir adım olacağını düşünüyoruz. Çalışmada, anadili temelli çokdilli eğitim meselesi eleştirel bir yaklaşımla ele alınmakta, Kürt çocuklarının sosyal, dilsel, eğitimsel ve siyasal özellikleri ile ailelerinin talepleri göz önünde bulundurularak Kürt öğrencilerin eğitimlerinde kullanılmak üzere somut öneriler ortaya konmaktadır. Buradan hareketle, her biri diller arası sosyal ve psikodilsel ilişkiler ile Kürtçe’nin ağız ve lehçe farklılıklarını göz önünde bulunduran dört anadili temelli çokdilli eğitim modeli önerilmektedir. Öte yandan, toplumsal cinsiyet, sınıf, inanç ve tutumlara referansla Kürt öğrencilerin sosyo dilsel heterojen profilleri de tartışılmaktadır. Ayrıca okur-yazarlık kavramını eleştirel bir şekilde yeniden değerlendiren, eleştirel/dönüştürücü bireyler ve toplumların yetişmesini amaçlayan çokdilli yeni bir eğitim anlayışını savunmaktadır. Bu çalışmanın, Türkiye’de çokdilli ve çok kültürlü bir gelecek tahayyül edebilmek üzere yürütülen bilimsel tartışmalarda yeni perspektiflerin önünü açacağını ve anadili temelli eğitim talepleri olan tüm halkların dil mücadelelerine olumlu bir katkı sağlayacağını umuyoruz.